از رسول اعظم(ص) رسیده است: «الدعاء جُندٌ مِن أجناد الله، مجنّد یَرُدّ القضاء بعدَ أن یبرم.» یعنی گر چه در قرآن می خوانید «و لله جنودُ السمواتِ و الارض» (فتح:4) ولی باز در قران می خوانید «و ما یعلم جنود ربک ألا هو» (مدثر:31)؛ خداوند سربازان گمنامی دارد که پیش شما شناخته شده نیست. یکی از آن سربازان گمنام خدا، دعاست. این دعا که جزء سربازان الهی است آن قدر مقتدر است که به اذن خدا قضا و قدر را بر می گرداند.
حالا نکته این است که چه کسی برای چه کسی دعا کند و چه چیزی بخواهد. رسول گرامی(ص) فرمود: «دعاء الوالد لولده کدعاء النّبی لأمته.» همانطوری که دعای پیغمبر درباره ی امتش مستجاب است ، دعای پدر درباره ی فرزند مستجاب است، و باز فرمود: «دعوتان لیس بینهما و بین الله -سبحانه و تعالی- حجاب... دعوة المظلوم، و دعوة المرء لأخیه لظهر الغیر.» فرمود: دو دسته دعاست که بین این دو دعا و اجابت خدا هیچ حجاب و پرده ای نیست: یکی دعا و نیایش انسان ستمدیده است؛ که هر مظلومی اگر بگوید یا الله، خدا اجابت می کند. دوم دعای انسان برای برادر غایبش؛ آن ها که التماس دعا می گویند و یا ما از مشکلات آن ها باخبریم...
از سویی ما یک «أسرع الإجابة» داریم و یک «أفضل الدعاء». آن دعایی که اجابتش سریع است همان است که انسان نسبت به دیگران دعا کند، و آن دعایی که فاضل ترین و بهترین دعاست، آن است که انسان نسبت به خودش دعا کند.

آیت الله جوادی آملی
به نقل از کتاب «الف؛
بریده هایی از تفسیر کلام وحی در بیان آیت الله جوادی آملی»
انتشارات میراث اهل قلم
(کتاب دانشجویی)

پ. ن: ان شاء الله روز عرفه شما رو دعا می کنیم شما هم ما رو تو دعاهاتون فراموش نکنید.